إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلَاحَ مَا اسْتَطَعْتُ وَمَا تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَإِلَيْهِ أُنِيبُ

سایت رسمی جماعت دعوت و اصلاح

  • مقاصد شریعت از جمله موضوعات مهمّی است که در علم اصول فقه از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. چون شارع مقدّس به خاطر حفظ این مقاصد شریعتش را نازل کرده است؛ پس فقیهان مسلمان باید احاطه‌ی کافی بر آن داشته باشند. فقهای قدیم کما بیش این موضوع را مورد توجّه قرار داده و تقسیم بندی‌های گوناگون برای آن به‌دست داده‌اند. آنان در پژوهش‌‌هایشان بیشتر به عقاید، مسائل بنیادین دین و امور دنیوی توجّه نموده‌اند. ولی پژوهشگران معاصر بر اساس مقتضیات زمانی و مکانی و شرایط کنونی جهان اسلام، دیدگاه فراختری به این مهمّ دارند. گزافه نیست اگر ادّعا کنیم  که آنان مقاصد شریعت را براساس نیازهای دنیای معاصر، بومی نموده‌اند. نگارنده در این نوشتار براساس روش توصیفی-تحلیلی ضمن تعریف کلّی از مقاصد شریعت و بررسی دیدگاه فقهای قدیم و معاصر به این نتیجه رسید که مقاصد شریعت توسعه‌پذیر‌اند و سیر تکاملی خویش را در درازنای تاریخ طی نموده‌اند و می‌توان گفت این بخش از اصول فقه اسلامی یک فرآیند است و در آینده براساس نیازهای جامعه، تقسیم بندی‌های جدیدتری به خود خواهد دید و مرحله به مرحله جزئی‌تر خواهد شد.

    نویسنده:
    عثمان عمری